Het oudste, charmantste kanaal in Frankrijk… Canal de Briare
Briare is populair bij de pleziervaarders. De jachthaven is nu al volgeboekt voor de wintermaanden. Bob en Sally van de Blue Maple willen hier reserveren voor de winter, dit kan nog op voorwaarde dat ze toelaten dat een Franse boot langszij dubbel aanmeert, zo vertellen ze ons. We varen op het aquaduct van Briare, 662 meter lang en 11,5 m breed, gebouwd door Gustave Eiffel en de stijl lijkt op le pont Alexandre III van Parijs. Voordat deze kanaalbrug bestond moesten vrachtboten op dit punt de grillige Loire kruisen.
Tekst en foto’s Roos Degheele
In 1642 gegraven tussen de bassins van de Loire en de Seine. Makkelijk met de eigen boot te bereiken. Ook de huurbootschippers komen aan hun trekken.
De kalmte en de rust van vroeger is het kanaal nog niet kwijt. Ik probeer me een beeld te vormen van hoe vrachtschippers hout naar Parijs vervoerden via dit oude kanaal met 32 sluizen over 54 km, en met ook nog een risicovolle kruising met de grillige Loire, want deze snelstromende mooie rivier met gele zandbanken en groene eilandjes is door zijn wisselende waterpeil ongemeen verraderlijk.
Dat was voor de aanleg van het aquaduct van Briare in1890. Waar toen die gevaarlijke oversteek was op de Loire, heb je nu de kanaalbrug. Er over varen biedt een prachtig zicht, tot 2003 was dit het langste aquaduct ter wereld.
Canal de Briare is meer dan de 32 sluisjes, en de befaamde kanaalbrug. Er zijn ook die paar iconische haventjes in plaatsjes zoals Rogny-les Sept écluses, Châtillon-Coligny, Montargis. En tussenin kleine charmante dorpjes.
We varen korte trajecten, overal vind je wel een afmeerplekje. De sluizentrap leidt ons naar de top van de berg, we zien ruige landschappen, met meertjes en waterplassen die door een ingenieus systeem het kanaal voeden tot op de top. Vanaf Briare is het eerst 8 sluizen klimmen, zo overbruggen we 25 meter hoogte tot boven –passeren de waterscheiding- en zakken 80 meter dieper over 24 sluizen. Aan afwisseling ontbreekt het niet.
De sluisjes worden niet altijd bediend door een sluiswachter, er is een automatisch systeem dat niet overal operatoneel is. Naast de sluisjes is er vaak zo’n typisch baskuulbruggetje dat telkens moet worden opgehaald, tot jolijt van de slenteraars langs het kanaal.
Nostalgie hangt boven dit oudste kanaal van Frankrijk
Rogny-les-sept-écluses. Een dorp van 750 inwoners. Toeristen worden er naartoe gezogen voor ‘les sept écluses’, de oudste sluizentrap en zonder meer een architecturaal wonder. Maar die massa toeristen laat een spoor na.
Er is vuurwerk gepland, er wordt veel volk verwacht. De sfeer verandert: overal verschijnen dranghekkens, professionele muziekinstallaties worden met veel bravoure uitgetest. De hitte speelt ons parten. In Rogny kan het makkelijk 40° worden, zegt de Parijse oud-lerares Frans die als vrijwilligster werkt in het office du tourisme. Continentaal klimaat. ’s Zomers bak je! We maken ons uit de voeten.
Châtillon-Coligny. Geen grote haven, wel een super gezellige plek. Vermogende Fransen uit Parijs komen hier relaxen op hun boot: we merken de nabijheid van Parijs.
We geraken aan de babbel met een Nederlandse die 40 jaar getrouwd is met een Zwitserse tandarts. Hun boot heet Mark Twain. Ze zijn met pensioen. Haar man zou het hele jaar door op zijn boot willen verblijven, zegt de vrouw. Maar zij eigenlijk niet zo’n lange periode. Ze zijn onderweg naar het zuiden om daar te overwinteren. Het is wennen nu ze allebei niet meer werken, dat moeten ze nog gewoon worden.
Montargis staat bekend als het Venetië van Frankrijk. Talrijke kanaaltjes doorkruisen het stadje, de 131 bruggetjes zijn versierd met een overvloed aan bloemen. De haven is een ontmoetingsplek, je vindt er zelden een ligplaats.
Altijd kan je afmeren in een dorpje op luttele kilometers verder. De dorpjes zijn niet groot, maar wel gezellig. De hitte zit gevangen tussen de oevers van het kanaal. Voor ons zijn het extreme temperaturen, niet voor de lokale mensen: die zijn dat gewoon. ’s Avonds gaan we slapen met een plakkerig zweetgevoel, geen nachtelijk windje dat verkoeling brengt. En toch zijn dit 54 boeiende kilometers!
