Toervaren: huur motorboot
Word Zen op La Mayenne…
Men durft beweren dat ‘La Mayenne’ de mooiste rivier van Frankrijk is. Na een grondige verkenning zal onze reporter Georges Janssens deze bewering niet tegenspreken. Hij verkende de rivier aan boord van een gehuurde motorboot en noteerde zijn impressies en bevindingen tijdens zijn weekje struinen langs de 200 km lange rivier.
Foto’s: Georges Janssens – Foto boven: Sluis La Roche du Maine
Angers die vervolgens naar de Loire loopt. We bevinden ons in de regio Pays de La Loire, alhoewel men ter plaatse dikwijls nog verwijst naar de oude provincie Anjou. En neen, niet alles is er ‘rosé’ … misschien wel na een ietsje teveel van hun bekende wijn ‘rosé d’anjou’.
De Mayenne kronkelt door een groen landschap en zet sterk in op watertoerisme. Op diverse plaatsen kan men boten huren, zowel voor dagrecreatie maar ook voor meerdere dagen. Heel wat mogelijkheden worden her en der aangeboden, zelfs tot een mini dagcruise met diner.
De bekende bootverhuurders zijn langsheen de rivier aanwezig zoals Nicols, Les Canalous of Crisboats, maar ook meer lokale spelers bieden hun diensten aan. Domaine du Moulin verhuurt niet alleen woonwagens en huisjes, maar heeft met de restaurantboot L’ Hirondelle aperitief of diner cruisetochten op de rivier op het programma staan. Het moeten niet altijd bierkarren zijn natuurlijk.
Zowel de Mayenne als zijn zusterrivier de Sarthe hebben een groot debiet wat voor gevolg heeft dat bij grote en langdurige regenval het waterpeil fel stijgt. Dan loopt het water over de oevers en staan grote gebieden lange tijd blank. Anderzijds bij droogteperiodes daalt het waterpeil soms zeer snel. In beide gevallen kan het gebeuren dat alle scheepvaart wordt stilgelegd. In principe loopt het vaar- en dus ook het verhuurseizoen op de Mayenne vanaf april tot oktober.
Een groene long
Varen op de Mayenne is puur genieten van de natuur. De overmatige groene begroeiing langs de oevers is de habitat voor vele vogels en andere fauna. Het gekwetter en gekrijs is men vlug gewoon en zo kan men met volle teugen de gezonde lucht opdoen terwijl men zachtjes door het water schuift. Vele vissers op het water en aan de waterkant laten vermoeden dat er heel wat vis voorhanden is.
Hier en daar ontwaart men kastelen en manoirs, oude overblijfselen van de glorie van weleer. Het valt wel op dat de huidige bewoners deze pareltjes uit het verleden goed onderhouden en mooi toonbaar maken zodat ze een lust zijn voor het oog.
De rivier heeft weinig overbruggingen waardoor omwonenden soms kilometers moeten rondrijden om van de ene oever naar de andere te geraken. Destijds waren er op vele plaatsen nog overzetdiensten, die werden ‘bac’ genoemd. Dat lijkt ons een heel toepasselijke naam. Enkele daarvan zijn nog in gebruik.
Accomodatie, van ‘guingette’ tot broodautomaat
Overnachten doet men best bij een kleine haven; de accomodatie is goed en goedkoop. Het havengeld is in de meeste gevallen rond de 5 euro per boot en daarin is elektriciteit en water inbegrepen. Verder kan men ook nog gebruik maken van de sanitaire installaties. Is de stopplaats naast een camping dan zijn ook de faciliteiten ervan meestal inbegrepen of beschikbaar
En dan moeten we het nog hebben over de horeca. We bevinden ons in een natuurgebied en uiteraard met weinig grote gelegenheden om te winkelen maar op vele locaties treft men charmante restaurantjes (guingettes)en bistro’s aan. Kleine winkeltjes situeren zich in of naast een bistrootje, waar men meestal alle noodzakelijke dingen kan verkrijgen. Op enkele plaatsen zagen we ook broodautomaten, bruine of witte baguetten digitaal te betalen.
Sluizen… op weg naar zelfbediening
De Mayenne is gedeeltelijk bevaarbaar en met in totaal 45 sluizen. Naast elke sluis is er ook een dam in de rivier met een aangelegde vistrap. Sommige sluizen zijn aangelegd in een kleine zijarm van de rivier. De waterhuishouding is hier regionaal geregeld en valt niet onder VNF (Voies Navigables de France). Het valt op dan men dit tot in de puntjes probeert te verzorgen.
Aan weerszijden van de sluismuren hangen touwen die men kan benutten bij het afmeren in de sluis. Meestal zijn de sluizen bemand en wat opviel was dat het beroep van sluiswachter hoofdzakelijk toegewezen is aan vrouwen. Met een uitermate vriendelijke lach begeleiden alle ‘éclusiers/éclusières’ de huurboten door de sluizen.
Hoofdzakelijk ziet men huurboten, want een beroepsvaart wordt hier niet meer beoefend. Ook kayaks en roeiboten maken gebruik van de sluizen; een sportief toerisme lijkt hier ook meer aandacht te krijgen.
Er staan geen verkeerslichten op de sluizen en de sluiswachter(es) wordt verwittigd met een toetersignaal vanaf de boot. Een plaatje duidt met een gekleurde bol aan wat de toestand van de sluis is. Bij een gele bol is er sluispersoneel aanwezig, terwijl een blauwe bol erop duidt dat de sluiswachter afwezig is (bv tijdens de middagpauze). Een rode bol duidt aan dat er geen passage mogelijk is (voor 9 uur en na 20 uur).
Men werkt eraan om de sluizen volledig automatisch te laten functioneren. In enkele sluizen heeft men al de mogelijkheid tot zelfbediening en dan wordt een blauw/gele bol getoond. Op een afgedekte desk naast de sluis zet men de sluis zelf in werking door slechts één knop in te drukken alnaargelang welke richting men wil versassen.
Watermolens bij de vleet
De oevers van de Mayenne zijn druk bezaaid met watermolens, bijna bij elke sluis treft men er eentje aan. De meeste molens zijn nu in privébezit gekomen, worden gerestaureerd en kunstenaars en ambachtslui vinden er onderdak. Dat is een zegen voor de artisanale economie.
Sommige molens of sluisgebouwen zijn ingericht en als ‘gîte’ bedoeld voor de vele wandelaars en fietsers. Langs de oevers van de Mayenne loopt een gemarkeerd fietspad van 85 km.
In het sluisgebouw van Mirwault huist een accordeonbouwer. De man is tegelijk sluiswachter bij een volautomatische sluis. Als daar geen muziek in zit.
