Hoe U-boot UC-61 de kustlijn zoende
Donderdag 26 juli 1917 – ,,Verdammt noch mal… Bijna drie weken geleden dat we nog een schip op onze veroveringslijst wisten te schrijven.” Kapitein-luitenant Georg Gerth aan boord van de U-boot UC-61 wordt er niet vrolijk van. ,,Alhoewel, elf koopvaardijschepen en een oorlogsschip tijdens vijf missies is toch niet zo slecht, de Keizerlijke Marine mag niet klagen.”
,,En daar mag u de twee koopvaarders en een destroyer van de Royal Navy bijtellen, die hebben we niet tot zinken gebracht, maar toch goed toegetakeld waardoor ze maanden buiten strijd zijn”, voegt de eerste stuurman Karl Heinz er aan toe. Samen staan ze op de brug van de onderzeeër die zich met een gezapige 3 knopen langs de kust voortbeweegt. ,,Stil, ik hoor een patrouilleboot, motor naar duizend toeren, zodat hij minder kabaal maakt”, beveelt de kapitein.
Ze luisteren aandachtig en horen het geluid afnemen. ,,Rustig doorvaren, we halen Boulogne-sur-mer morgen wel en dan zetten we onze 18 mijnen uit en stomen we op naar de Atlantische.” Kapitein-luitenant Georg Gerth wordt er zowaar goed gezind van. ,,Dan kunnen we eindelijk onze 3 torpedo’s benutten en weer een paar schepen aan onze erelijst toevoegen. Mijnen uitzetten is als jagen op tamme eenden, daar is niets aan. Ja, het is natuurlijk spectaculair wanneer een schip er overheen vaart en als door de bliksem getroffen de lucht in vliegt, dat heeft wel iets, maar op dat moment zijn wij liefst al ver uit de buurt. Het subtiele werk met de torpedo’s, dat is pas spannend. Geen enkel Franse of Britse handelsschip dat onze weg kruist laten we passeren. De Engelsen kunnen fluiten naar hun ravitaillering.”
,,Kapitein, zouden we toch niet wat meer zeewaarts navigeren, niet alle zandbanken staan correct op de kaart. Zandbanken hebben de onhebbelijkheid te verschuiven”, oppert de eerste stuurman voorzichtig, de kaart bij de hand. ,,Geen sprake van”, antwoordt Georg Gerth ferm. ,,Ik wil het niet meemaken dat we in de spernetten van de duivelse Britten terecht komen of zoals bij onze eerste echte missie naar 60 meter moeten duiken om aan de dieptebommen van een Brits oorlogsschip te ontkomen. Dat was de hel, het water stroomde binnen door de enorme druk, we verloren onze stabiliteit en de elektromotoren gingen eraan. Gelukkig konden we nog net aan de oppervlakte komen en dankzij onze dieselmotoren Zeebrugge bereikten. Het duurde vijf weken voor onze UC-61 hersteld was. Gedwongen rust in dat kneuterige Zeebrugge, een vissersdorp waar totaal niets te beleven valt.”
,,Verdomd wat een rotmist, ik krijg de kustlijn niet in het vizier”, bromt de stuurman. ,,Hoe heet dat scheisse dorp waar we langs varen”, vraagt de kapitein. Karl Heinz kijkt op de kaart. ,,Wissant, wit zand, dat wil ik nog wel eens zien,” grinnikt hij. Georg Gerth hoort een schurend geluid. ,,Rechts! Auf!” gilt hij.
Maar te laat, voor de stuurman het roer kan omgooien ploegt de romp van de onderzeeër zich in het zand. ,,Rückwärts, alle motoren bijzetten.”
De scheepsdiesels gillen maar de UC-61 beweegt geen vin. Gestrand. Kapitein-luitenant Georg Gerth briest het uit,. ,,Küss die küste…“ en nog meer fraais, maar het helpt geen zier. ,,Evacueren”, beveelt hij. De stuurman krijgt de opdracht de springladingen op scherp te zetten.
De 24 bemanningsleden klimmen aan dek en springen in het zachtjes klotsende water, even zwemmen en ze krijgen voet aan de grond. Op het strand verzamelen ze en trekken landinwaarts. Maar ze zijn nog maar een paar honderd meter verwijderd van hun gestrande U-boot of ze botsen op de Franse kustwacht, bijgestaan door een groep Belgische soldaten. ,,Nicht schiessen”, vraagt de kapitein en ze geven zich over. Op dat moment doen de ontstekingsmechanismen die Karl Heinz heeft aangebracht hun werk. Met een oorverdovende knal vliegt de duikboot de lucht in en breekt in twee stukken. De kapitein grinnikt. ,,Niets in vijandige handen.” De rest van de oorlog brengen de mannen van de Deutsche Kriegsmarine door in een Frans gevangenkamp. De UC-61 wordt door de geallieerden verder gebombardeerd om de niet ontplofte munitie onschadelijk te maken.
Onder invloed van de getijden en beweging van het zand worden af en toe delen van de duikboot zichtbaar op het strand van Wissant en dat fenomeen krijgt telkens weer ruime aandacht van de wandelaars.
